فرایند بارگزاری یک وبسایت در مرورگرها
در قدم اول :
Uniform Resource Locator یا همان Url ، عبارت است از یک آدرس اینترنتی که در موضوع مورد بحث ما عموما با عبارت http و یا https آغاز می شود.
به زبان ساده تر , اگر این عبارت را در ابتدای آدرس مشاهده نکرده اید ، به این دلیل است که مرورگر شما طبق روالی از پیش تعریف شده ، آن را به ابتدای آدرس اینترنتی اضافه می کند. البته به دلیل خوانایی بیشتر این عبارت در نوار آدرس مرورگر نمایش داده نمی شود.
بعنوان مثال : Url Address ما بشکل زیر خواهد بود :
http://www.mydomain.com/index.html
بمنظور ترجمه آدرس اینترنتی ابتدا عبارت http و یا https به قرینه از ابتدای نشانی حذف می شود.
سپس هر آنچه که بعد از / وجود داشته باشد نیز موقتا کنار گذاشته می شود. باقیمانده عبارت است از نشانی مورد نظر که تنها شامل اعداد و حروف و نقطه می باشد. مانند www.mydomain.com
مرحله سوم: finding host server
این بخش از پروسه اصطلاحا DNS lookup و یا جستجوی DNS نام دارد. DNS ( دی ان اس ) که کوتاه شده عبارت Domain Name Service یکی از سرویس های تحت شبکه است که وظیفه آن یافتن آی پی متناظر با یک وب سایت است.
در حالت کلی نام های دامنه مانند mydomain.com تنها جهت راحتی در بخاطر سپردن و برای انسان ها ایجاد شده اند. زیرا حفظ کردن انبوهی از آی پی های اینترنتی برای انسان ها بسیار مشکل و عملا نا ممکن است . از سوی دیگر کارکرد کلی وب بر اساس آی پی های اینترنتی است و در پس هر آدرس اینترنتی یک آی پی قرار دارد. به همین دلیل سرویس DNS به کمک ما می آید.
سرویس DNS از یک حافظه موقتی ( Cache ) بهره مند است که تا مدتی از پیش تعریف شده ، آی پی معادل هر آدرس اینترنتی را کش می کند تا در مراجعات بعدی ، زمان کمتری صرف بارگزاری سایت شود. این حافظه هم در سیستم عامل و هم در مرورگر مورد استفاده قرار دارد.
در صورتی که هنگام پروسه DNS lookup آی پی معادل یک سایت در حافظه کش موجود باشد ، مستقیما اتصال به سایت برقرار شده و مرحله بعد اجرا می شود.
در غیر این صورت سرویس DNS ابتدا به بخش سمت راست آدرس مراجعه کرده و کاراکتر های بعد از نقطه را انتخاب می کند. در مثال ما این مقدار در نشانی www.mydomain.com معادل است با com.
سپس به مرجع دامنه های com مراجعه کرده و در خصوص example.com پرس و جو می کند. انواع دیگر دامنه عبارتند از net و org و ir و .... که هر کدام مرجع خود را دارا هستند .
پس از این مرحله ، سرویس DNS محل نگهداری زون DNS دامنه mydomain.com را یافته و با مراجعه به آن آی پی سرور میزبان را بدست خواهد آورد.
قدم چهارم: برقراری ارتباط بروزر با سرور میزبان و ارسال درخواست
تا اینجای کار آی پی سرور میزبان سایت را ، چه از طریق سیستم کش و چه به کمک جستجو های سرویس DNS بدست آورده ایم. حال مرور گر بسته به اینکه نشانی مورد نظر ما با http و یا https آغاز شده باشد ، به پورت 80 و یا 443 وب سرور متصل شده و درخواست خود را مطرح می کند.
این درخواست معمولا در قالب ارسال یک request از نوع GET و با ذکر نام دامنه و لینک مورد نظر است. ارتباطات در این سطح با زبانی تعاملی بین مرور گر و وب سرور ( Protocol ) انجام می شود که بطور خلاصه شده http نام دارد. اچ تی تی پی کوتاه شده عبارت Hypertext Transfer Protocol است که بسته به نسخه مورد استفاده از ویژگی های متعددی برخوردار است. آخرین نسخه این پروتکل در زمان نگارش این مقاله 2.0 بوده و رایج ترین نسخه آن 1.1 است .
در اولین مرحله ارتباط بین بروزر و وب سرور ، ارتباط به پورت 80 و یا 443 انجام شده و در مثال مورد بحث ما ، درخواست فایل index.html را از دامنه mydomain.com ارائه می دهد.
قدم پنجم : ارسال بسته های دیتا از سوی سرور میزبان هاست مورد نظر
به سرورهایی که وظیفه مدیریت درخواست های وب را بعهده دارد وب سرور Web server گفته می شود. بر روی این سرور . اپلیکیشن هایی مرتبط , بصورت پیش فرض پورت های 80 و یا 443 یک آی پی را شنود ( Listen ) می کنند و در صورت دریافت Get اقدام به بررسی و پاسخگویی به آن می کنند. از انواع رایج WEB SERVER می توان به آپاچی Apache ، آی آی اس IIS ، انجینیکس Nginx و لایت اسپید LiteSpeed اشاره کرد.
ساز و کار کلی وب سرور ها بدین شکل است که برای هر دامنه ای که میزبانی می کنند ، یک مسیر پیش فرض با عنوان Document root در نظر می گیرند که محتوای آن سایت در مسیر ذکر شده قرار دارد. پس از دریافت get وب سرور به مسیر مورد نظر رفته و فایل درخواست شده بررسی و در قالب یک کد وضعیت ( Status Code ) و احتمالا محتوای آن فایل ( Content) به سمت مرور گر بر می گرداند.
با توجه به اینکه ممکن است شرایط مختلفی در بررسی یک نشانی برای وب سرور رخ دهد ، کد وضعیت های متفاوتی برای مرور گر ها تعریف شده است.
1xx: تنها برای پیام اطلاعاتی
2xx: انواع پیام موفقیت
3xx: ریدایرکت به URL دیگر
4xx: در بیشتر موارد خطاهای مربوط به دسترسی به سمت کاربر
5xx: در بیشتر موارد خطاهای مربوط به تنظیمات ، اسکریپت و یا سرور
قدم ششم : نمایش وبسایت در بروزر
در اکثر مواقع محتوای درخواستی ما یک صفحه اینترنتی است. اپلیکیشن سرور مورد استفاده در وب سرور از هر نوعی که باشد و همچنین زبان برنامه نویسی یک سایت چه ASP باشد و چه PHP و ... ، در نهایت محتوای بازگشتی از سمت وب سرور شامل کد های HTML ، CSS و JavaScript است. کد های html حاوی ساختار اصلی وب سایت و کد های CSS و JavaScript حاوی رنگ آمیزی و جلوه های بصری و فعال و انفعالات یک وب سایت هستند.
همچنین میتوانید برای مطالعه کامل مقالات مربوطه روی لینک مقالات مربوط کلیک نمایید.
برچسبها: Get, WEB SERVER, آپاچی Apache, IIS
